Ας τολμήσουμε να αλλάξουμε ότι δεν μας κάνει.
Ξοδεύοντας χρόνο σε κοινωνική προσφορά από την ζωή μας πολλές φορές περνάει από το μυαλό το γιατί, αν αξίζει η όχι….
Αναζητάς μέσα σου, της απαντήσεις εκείνες που θα σε βοηθήσουν, τι είναι εκείνο που σε σπρώχνει να ξοδεύεις το χρόνο.
Συνήθως αυτές οι στιγμές περισυλλογής συμβαίνουν μετά από κάποια κοινωνική εκδήλωση, φθάνοντας σπίτι σου το βράδυ και πηγαίνοντας για ύπνο ή κατά την διάρκεια χαλάρωσης απολαμβάνοντας το καφέ σου.
Ψάχνοντας απαντήσεις, πολλές φορές όταν είσαι ήρεμος ή έχεις χαλαρώσει αρκετά, έρχεται η διάρκεια της μέρας σαν ταινία στο μυαλό σου, αναλύοντας την κάθε σκηνή και φράση που ειπώθηκε κάθε στιγμή, φυσικά σαν θεατής πλέον γιατί κάτι που έγινε είναι παρελθόν, δεν έχει τόση σημασία αν το έκανες πριν από μία ώρα η ένα χρόνο, έχει καταγραφεί στην μνήμη.
Και έρχεται σαν θύμηση στην σκέψη και ψάχνεις να βρεις τα λάθη της ατέλειες η τί θα μπορούσες να κάνεις καλύτερα την επόμενη φορά.
Η ίδια η σκέψη αφού αναλύσει το γεγονός στην συνέχεια το ταξινομεί στην μνήμη και, καθαρίζει το μυαλό από της περιττές ή αχρείαστες πληροφορίες.
Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι στην ζωή λειτουργούν εμπειρικά κυρίως, όμως δεν αποκλείεται και το γεγονός ότι σε κάποιες δύσκολες περιπτώσεις όταν κάτι δεν το γνωρίζουμε να κινούμαστε με διαίσθηση.
Δεν χρησιμεύει σε τίποτα ένα μυαλό χωρίς καρδιά για αυτό και τα συναισθήματα μας πολλές φορές δεν μας βοηθούν να πάρουμε της σωστές αποφάσεις με μόνο κριτήριο την αλήθεια και το δίκαιο.
Ίσως το κύριο ερώτημα που τίθεται στην εποχή μας, σε ποίο βαθμό η εκπαίδευση μας λειτουργεί ως κίνητρο για την ίδια μας την εξέλιξη;
Το σήμερα είναι το παρελθόν του αύριο, επειδή μεγαλώσαμε και συνεχίζουν να μεγαλώνουν οι άνθρωποι με μύθους και παραμύθια πιστεύω ότι, οι άνθρωποι πρέπει να στραφούμε περισσότερο στης πολιτιστικές παραδόσεις μας, να κατανοήσουμε πως λειτουργούν ορισμένα πράγματα που τα θεωρούμε δεδομένα στην ζωή μας.
Συνειδητά ή ασυνείδητα μεγαλώσαμε μέσα σε αυτό τον μύθο που μας καθόρισε, όπως κάνουμε ως τώρα και όπως έχουμε μάθει να νομίζουμε.
Ζούμε τη ζωή μας σύμφωνα με όσα μάθαμε και δεν τολμάει κανείς να αλλάξει ότι δεν τού κάνει.
Συζητώντας με τον εαυτό μου πολλές φορές λέω ότι δεν διεκδικώ κάτι, απλώς προσπαθώ να έχουμε σαν ομάδα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, είμαι ένας από εσάς που αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό, προσπαθώ να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ, μάλλον δεν είναι και το καλύτερο που μπορεί να είχε γίνει για πολλούς και ευνόητους λόγους, εκείνο που πρέπει να επιδιώκουμε κυρίως είναι να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι πρωτίστως και έπειτα σαν ομάδα.
Ο καθένας κάνει πάντα ότι νομίζει καλύτερο ανάλογα με την συνείδηση και της γνώσεις του.
Είτε όμορφο, είτε άσχημο βλέπετε ο καθένας μας εκτίει την δική του ποινή, στην φυλακή που έχει φτιάξει ο ίδιος για τον εαυτό του.
Ας στρέψουμε το βλέμμα μας προς τα μέσα γιατί εκεί κρύβεται η απάντηση που αναζητά ο καθένας μας πρώτα για τον εαυτό του μετά για την ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα διαγραφούνε.