Μονότοξα
Νιώθω τυχερός πού πριν λίγο καιρό παρέλαβα το νέο βιβλίο του Βαγγέλη Ζαφειράτη, Μονότοξα.
Μπορώ να πω, δυνατή πένα, πιστός και λάτρης της γενέθλιά γης, επιμένει πεισματικά να μένει εκεί, να δημιουργεί στο τόπο μας, και μας μεταφέρει με μοναδικό τρόπο της βουβές επιθυμίες, την σιωπή και το παράπονο για αυτό το τόπο.
Είναι ο πόνος που κουβαλάει μέσα του ο κάθε άνθρωπος που ζει μακριά από το τόπο του, είναι η συνείδηση καταγωγής, η ερήμωση, η λησμονιά του τόπου, που κάνει την πένα τόσο δυνατή.
Ερήμωση
Κάτω απ’ τη σκιά του πατημένου κάστρου
πένθιμα δεντράκια, σιωπηλά –
γριές που βγήκαν απ’ τον όρθρο.
Και γύρω απ’ τον καστρόπυργο,
τραυματισμένο,
θρηνεί το καβαλάρη του το άλογο του θρύλου.
Στις χορταριασμένες αυλές της λησμονιάς
φωνάζω τ’ όνομα σου…
Σιωπούν τα παλιά αρχοντικά,
οι πικραμένες αυλές.
Μοσχομυρίζει του νόστου ο βασιλικός
στης μνήμης το παλιό μονοπάτι.
Μονότοξα 2018
Βαγγέλης Ζαφειράτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα διαγραφούνε.