Λιποτάχτες ονείρων

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε οι άνθρωποι στην ζωή μας είναι ότι ζούμε με την προοπτική της αιωνιότητας, και ότι βιώνουμε την στιγμή εκείνη λες και θα είναι για πάντα έτσι.
Και αν χάσουμε κάτι, ακόμη και το πιο απλό φοβόμαστε ότι δεν θα βρούμε ξανά στο δρόμο της ζωής μας.
Αρκεί να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να ρίξουμε το βλέμμα μας αλλού και τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν είναι για πάντα και τίποτα δεν είναι αιώνιο.
Περάσανε τριάντα χρόνια μακριά από εκεί που κάναμε  τα πρώτα μας όνειρα εκεί που κυλούσαμε μέσα στα χώματα και της πέτρες και δεν πάθαιναμε τίποτα όταν ήμασταν παιδιά.
Πέρασαν τόσες και τόσες εποχές μακριά, άλλες ξένοιαστες και άλλες με δυσκολίες και προβλήματα, αλλά το μυαλό σχεδόν κάθε μέρα που έκλεινε η πόρτα και πήγαινες για ύπνο έτρεχε πίσω στης αναμνήσεις εκείνης της εποχής.
Αυτή είναι η ζωή μας στιγμές και έτσι πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε.
Μπορεί ότι έχουμε καταφέρει να χτίσουμε να καταστραφεί σέ μία στιγμή, και όλα από την αρχή ξανά και ξανά μέχρι εκεί που η καρδιά μας το επιτρέπει (βιολογικά).
Στο χέρι μας είναι αν θα το φτιάξουμε ξανά η θα γίνουμε ένα με τα συντρίμμια.
Η ζωή είναι λύση προβλημάτων σε καθημερινή βάση φορές φορές εύκολα προβλήματα και άλλες πάλι δύσκολα που χρειάζονται σκέψη και ηρεμία για να τα λύσεις.
Το πώς θα την αντιμετωπίσουμε είναι στο χέρι μας, αλλά εκείνο που τρώει σαν σαράκι την ψυχή του ανθρώπου είναι η ξενιτιά.

Να μπορούσαμε ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε, τι διαφορά έχει το τότε με το τώρα, το παρόν με το μέλλον, ίσως
να κατανοούσαμε καλύτερα ότι τίποτα δεν είναι για πάντα αφού πια δεν πιστεύουμε σε τίποτα και σε κανέναν.
Πόσο διαφορετικά θα λειτουργούσαμε οι άνθρωποι και πόσες από της κινήσεις που κάναμε στην ζωή μας θα της διαχειριζόμασταν αλλιώς.
Σίγουρα δεν μπορούμε εμείς να επιλέξουμε αν θα είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όμως, πώς θα ζήσεις είναι στο χέρι του καθενός μας, και εμείς επιλέξαμε να γίνουμε φυγάδες της δικής μας πραγματικότητας.
Θυμήσου:
Θα περάσει.
Όλα περνάνε!
Γιατί λοιπόν, να δραματοποιούμε τις καταστάσεις και να μην αρχίσουμε να σκαλίζουμε εκείνα τα όνειρα που κάναμε παιδιά;
Σημασία δεν έχει αν μπορούμε να τα κάνουμε όλα πραγματικότητα γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω αλλά   πως είναι προτιμότερο πλέον να τα αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο με όποιο βαθμό δυσκολίας και αν απαιτείται , άλλωστε τα πάντα στην ζωή με κόπο αποκτώνται!
Τα όνειρα, θέλουν τόπο για να γίνουν πραγματικότητα, εμείς έχουμε ακόμα το τόπο, χρειαζόμαστε λίγο χρόνο να το συνειδητοποιήσουμε και να το πράξουμε.